Dülük köyü

Bilmeceler

Çıt çıt çalışır Kurulunca bağrışır Fırında pişer Mideye düşer Yedim yeşil bir külâh Ağzım yandı ah ah ah Ay var iken çıkarlar Güneş var iken kaçarlar Gökten yağar kar değil Ses çıkarır taş değil Yuvarlaktır top değil Bilin bakalım bu nedir? Pişirirsen aş olur Pişirmezsen kuş olur Ufacık bir top İçini açtım bin top Yemeye doyamadım Ağzıma attım hop hop Gökte durur paslanmaz Suya düşer ıslanmaz Bulutlardan süzülür İnci gibi dizilir Çamur olur ezilir Bilin bakalım bu nedir? Dumanı tüter İsterse gider Balık değildir Denizde yüzer İki kapaklı, çok yapraklı İçinde bilgi saklı Pamuk gibi tüyleri Havucu koparır dişleri Kulakları duyar her sesi Hızla çıkar tepeyi Ayakları kürekli Ne kadar da yürekli Suda gider bir gemi Hem denizde hem karada Evini taşır sırtında Kocaman kanatlı Şimdi yerden kalktı Gece olur yakarız Gündüz olur kapatırız Bize ışık verir Daha sonra erir Şekere benzer tadı yok Gökte uçar kanadı yok Sütü pek çok sever Mırıl mırıl der Sütünü bitirince Bıyığını temizler Siyah beyaz benekli Yürüyen merdiven sanki Dalda durur, elde durmaz Daldan dala atlarım Kuyruğumla sarkarım Göz ile görülmez El ile tutulmaz Ondan uzak duranlar Sağlamdır hasta olmaz Benim iki pencerem var Etrafı etten duvar Her gün erken açarım Gece olunca kaparım Yarım kaşık, duvara yapışık Bol emek verir Kendi yemez yedirir Karşıdan baktım hiç yok Yanına vardım pek çok Altı mermer, üstü mermer İçinde bülbül öter Kökü yukarı Dalları aşağı Karnı şişik Kafaya yapışık Yedi delikli tokmak, Bilmiyorsan aynaya bak Çarşıdan alınmaz Mendile konulmaz Bundan tatlı bir şey olmaz Ben giderim o gider Kâh benden önce gider Kâh arkamdan emekler Ben giderim o gider İçimde tık tık eder Yaştır kurutamazsın Tuzunu bulamazsın Çiçeklerden toplanır Tadına doyamazsın Kara tavuk dalda yatar Dal kırılmış yerde yatar Pulları var gelin değil Suda bulunur kayık değil Avuçta kayar sabun değil Bilemezsen karşımda eğil Yük görünce kaçar Ot görünce koşar Dağdan gelir, taştan gelir Tintin sakallı eniştem gelir İki çubuk, bir makas Hokkabaz mı hokkabaz Yolda gider izi kalır Yuvasını sırtında taşır Ebem yapar, dedem yapar Bıçkısı yok, rendesi yok İplikten ev yapar On ay yatar İki ay kalkar Feneri yakar Etrafa bakar Hem böcektir hem kelebek Koza yapar öbek öbek Elemeden yoğurur Günaşırı doğurur Kümeslerin efesi Her sabah çınlar sesi Sanırsın ezan okur Uyandırır herkesi Pençesi aslan gibi Gözleri volkan gibi Tüyleri pek yumuşak Onu gören fareler Saklanır köşe bucak Rengi yeşil, çubukta yetişir Hem tazeyken hem kuruyken yenir Alçacık boyu var Mor kadifeden donu var Hanım içerde, saçı dışarıda Kat kat katmer değil Yenir ama meyve değil Sarı sarı sarkar Düşerim diye korkar Çarşıdan aldım bir tane Eve geldim bin tane Dereler tepeler, şık şık küpeler Bir kızım var, yeşil mantolu Kırmızı elbiseli, siyah düğmeli Küçücük fıçıcık, içi dolu turşucuk Mavi atlas, iğne batmaz Makas kesmez, terzi biçmez Kapıyı açar, kapamadan kaçar Gökte gördüm bir köprü Rengi var yedi türlü Bir ağacı oymuşlar İçine sesleri koymuşlar Yanlış yalan söylemiş Kulağını burmuşlar Ben varmadan o varır Her şeyden çok yol alır Ben giderim o gider Üstümde gölge eder